رهبری سال جاری را، در حوزه داخلی، سال اتحاد ملی نام گذاری کرده اند. وقتی رهبر یک کشور فرمانی را صادر می کند، از دستگاه های اجرائی کشور انتظار نمی رود که فقط همان شعار رهبری را تکرار کنند. اگر مسئولان رده های مختلف واقعاً حرف رهبری را می خواهند عمل کنند باید ستادی در دفتر رهبری و یا هر جای دیگر تشکیل دهند تا زمینه های عملی اجرائی شدن آن فرمان شکل بگیرد. اتحاد ملی از مقوله هایی است که با دستور نهادها و شعارنویسی کنار تلویزیون و خیابان عملی نمی شود. ریشه های اصلی اختلافات داخلی باید شناسایی شود. اتحاد ملی هم حتماً به معنای اتحاد و هماهنگی مدیران حکومتی نیست؛ بحث ملت مطرح است. اگر چنان ستادی تشکیل می شد تلاش برای حفظ حرمت انسانی آحاد ملت با هر دین و مرام و عقیده ای و یا لااقل برای آن ها که قصد رویارویی و مقابله غیر قانونی با حکومت ندارند بحث اصلی کشور می شد. این که بماند. در همین سال اتحاد ملی بیشترین فحاشی، اهانت، تهمت به احزاب، افراد، مسئولان قبلی و شخصیت های ملی صورت پذیرفت. میزان تولید کلمات اهانت آمیز و تهمت ها و دروغ های رسمی از سوی کسانی که معتقدند به رهبری نظام ارادت دارند از بالاترین سطح تا سطوح متوسط در سال اتحاد ملی بیشتر از همیشه بود. آخرین آن ها ماجرای شکایت جمعی غریبه از حوزه به نام دین و حوزه و روحانیت از آقای خاتمی به همراه ده ها دروغ و اهانت بود. برخوردهای خشن اجتماعی، در خیلی از موارد نوعی اهانت ملی تلقی می شود. واقعیت این است که سیستم اطراف رهبری برای عملی شدن و اجرائی شدن و اثر بخش بودن سخنان معظم له هیچ اقدام عملیاتی نکرده اند. ۵ ماه از سال وحدت ملی گذشت ولی هیچ مسئولی وقتی تصمیم می گرفت، اثر آن بر اتحاد ملی و یا تخریب آن را در نظر نداشت. این نوع رفتار جدی ترین امکان تضعیف رهبری را فراهم می کند که متأسفانه پنهان مانده و کسی با آن برخورد نمی کند. منبع http://www.webneveshteha.com/